Sinds wij met Yogabuddies online zijn, zit ik voor het eerst op Instagram en beheer daar samen met Annette ons Yogabuddies Instagram account. Met #yoga zie ik de meest mooie (ingewikkelde) houdingen voorbij komen van alleen maar knappe slanke vrouwen en gespierde mannen of plussize yogi’s.
Ineens kan ik mij veel beter voorstellen, dat als ik in een gesprek ben met iemand over yoga, waarom zij zeggen: “dat is niks voor mij, daar moet je toch lening voor zijn?”

Mijn antwoord is bijna standaard nee dat hoeft echt niet, je zou het gewoon eens kunnen proberen. Het gaat er niet om dat je in een houding komt die er perfect uit ziet. Het gaat er om dat je in de houding komt die perfect is voor jou. Wat is jou grens? Waarbij voel je een fijne strekking maar geen sterke of scherpe pijn? Hoe zorg jij er voor dat je naar je eigen lichaam kan luisteren i.p.v. te pushen om nog die extra vinyasareeks te doen terwijl je ook even in de childspose mag komen.

Zo had ik laatst een gesprek met iemand over yoga. Ik vertelde dat je met bijvoorbeeld een Yin les een paar minuten in dezelfde houding blijft en observeert wat er met je gebeurd. Komt er weerstand op als je in een houding bent of merk je onrust op of juist het verlangen om uit de houding te komen? Dit zijn aspecten die je ook kunt tegenkomen in het dagelijks leven. De onrust, die bijvoorbeeld ontstaat als je in de file staat en op tijd op je werk moet zijn. Verlangen naar eten, shoppen, drank, liefde.
Waarop diegene zei, “ja, maar ik doe ook wel eens een fitness oefening, zoals die waarbij je met je rug tegen de muur komt staan en door je benen zakt alsof je gaat zitten zonder stoel, en dat is zwaar! Die benen gaan branden en je voelt dat ze aan het werk zijn, maar ik denk niet; merk ik nu weerstand op of verlangen om te stoppen. Hoe kan het mij als ik yoga zou doen dan helpen in het gewone leven?”
Door het wél op te merken, te voelen, stil te staan bij wat er op dat moment in je om gaat. “Ja maar waarom dan?” Ga je bijvoorbeeld vaak over je grenzen heen tijdens een les, grote kans dat je dit ook doet in het dagelijks leven. Merk het op in een houding, blijf niet streven naar meer en beter maar doe een stapje terug. En in het dagelijks leven als die ene collega vraagt of je voor hem of haar nog even dat extra werk kan doen, maar loop je zelf al tegen je eigen deadline aan, zeg nee. Heb je een afspraak gepland staan maar blijf je veel liever thuis op de bank met je favoriete serie zeg nee, bewaak jou grens.
“Werkt dat echt zo?” Als ik langs een fitnessschool loop waar ze ook yogalessen geven zie ik dat die mensen helemaal in hun element zijn, maar kan mij niet voorstellen dat je er anders door gaat leven”
Ik merk bij mezelf dat ik de neiging heb om in de ‘ja maar’ houding te schieten. Nee ik ben geen docent en ik weet het ook niet precies hoe ik het moet verwoorden, maar wat ik wel weet is dat je het zelf moet/ kan voelen, stel je er open voor.

“ En dan?” ja en dan? Dan leef je nog lang en gelukkig 😉